Yasayan Yoga

Çoooook heyecanlı!Nihayet yoga web sitem tamamlandı!Yani hala eksikler var tabi videolar, resimler...ama açıldı sonunda!Ne zormuş web sitesi yapmak mail üstüne mail, olmadı baştan..Ama bu sefer müşteri olmak keyifliydi doğrusu...Ben bu işleri hep ajans tarafında yapıp müşteri kaprisleri ve geri dönüşleriyle bunalırdım.Hehe:)Gerçi yazarlığını yine kendim yaptım doğal olarak ama işte elimden geldiğince kısa ve öz olmaya çalıştım bu site için..Asıl isteğim videoları ayarlayınca interaktif olabilmek..Şu anda anladım ki kimse internette uzun uzun yazılar okumak istemiyor kısa öz yazı ve görsellik istiyorlar haklılar da...Bakalım neler yapacağız...yakında tamamlanır umuyorum ki... www.yogapacific.com adı gibi uğurlu gelsin, biraraya getirsin, huzurla, mutlulukla! namaste

Son bir yildir kendimle ilgili birsuru kesfim oldu..28 yas geride kaldi 29 a girildi...Acaba bu yuzden mi? Denir ki her 7 yilda bir insan bir ust chakra duzeyinde kesfe baslar..Bu durumda ben anahata yani kalp chakrasi seviyesindeyim onumuzdeki 7 yil...Evlenme yolunda son hazirliklari yaptigim su donem rastlanti olmasa gerek oyleyse... Sevgiyi, paylasmayi deneyimliyorum su gunlerde ama simdilerde daha sakin daha paylasimci daha yumusak bir sekilde..Eski hircinliklarim kiskancliklarim daha bir torpulenmis.. Belki de dogru zaman ve dogru kisinin gelmesi gerekiyordu hepsi bu... Sevgilim...iyi ki geldin...ve iyi ki simdi geldin... Cok ilginctir ki onun balik tutkusu beni de sarmaladi...hic bilmezdim bu kadar keyifli oldugunu bu isin...Simdilerde biraz daha cilgin bir boyuta tasidik bu ortak keyfi.. Sevgili bir geldi elinde dalgic kiyafetleri ve zipkinlar!!!!Wauwwwwww...hemen Asosa dogru yola cikildi... Asos son derece bakir ve sakin biryer...ozellikle de zipkinciliga yeni baslayanlar icin ...

Oldum olası vazgeçemediğim, küçüklüğümden beri çok sevdiğim ve hep yakınında olmak istediğim iki şey... Atlar ve deniz!Hatırlıyorum da daha 4-5 yaşımdayken anneme tuttururdum bana bir at alalım ben ona evde bakarım, yatağımda beraber uyuruz, yemeğimi bile paylaşırım diye..Bu tutturuklarım annemlerde başağrısı yapmaya başlayınca beni dedemin eline vermişlerdi..O da beni yarış atlarına götürmüştü(kendısı hep oynardı..)Ben dev gıbı atların ahırına girince öyle korkmuştum ki bir anda dilim tutuldu ve tutturmayı kestim..vazgeçtim...Taaa ki... Birkaç yıl önce yeniden bu tutkumla yüzleşene kadar..Kardeşimle beraber ata binmeye başladık çok da keyifli giderken o attan düştü ve ciddi şekilde bileğini kırdı...Ve tekrar bir ara girdi..Çok uzun zamandır atlardan yine uzağım... İkincisine gelince çok şanslı bir çocukluk geçirdim ben deniz kenarında büyüdüm diyebilirim..bütün gün sudan çıkmaz yaz sonlarında zenci kıvamında dönerdim hep kışlık eve..Ama şimdilerde pek mümkün olmuyor..zaman kı...

Bir melek geldi kondu omzuma.. Karlı gecelerime sıcacık bir nefes... Önce korktum, şeytanda bir melekti ve bende onlardan çok vardı.. Bir rüzgar diledim, kendimden başka herşey uçsun,savrulsun diye.. Uzaktan uzaktan baktım, uçup gider yoluna elbet dedim.. Yine de gitmedi, bekledi beni, orda... sıkılmadan, yorulmadan. Elimi uzattım nihayet, kollarım ağırlaşmış, omuzlarımdan kalbime uzanan bir buz dağı, kaskatı... Sonra ılık ılık bir his içerden dışarıya taştı, taştı, taştıkça çözüldüm.. Çözüldükçe koyverdim akışa...aşka... Sen hep burda kal melek!

Yoganın bana neler kattığını düşünüyorum da... Saymakla bitmez sanırım...Bir kere çok büyük bir özgüven, kaynağını başkalarından almayan, nasıl göründüğünle değil nasıl yaşamayı seçtiğinle ilgili! Bizzat kendin karar verebilmekle ilgili! Dün taze başladığım yepyeni bir ders beni öyle etkiledi ki! Derse gittiğimde bi baktım öğrencilerim yabancı!nasıl yani oldum önce ingilizce mi ders yapacağım..daha önce hiç olmadı bu...Benım ilk dilim fransızca..dolayısıyla ıngılızce benım ıçim hep arkadan geldi...Üvey evlat oldu:) Sonra bir baktım çok sevdiğim yogada ilerleyebilmek için çok ama çok gerekli ve birşeyler yapmalıyım...Başladım ingilizce yoga kitapları getirtmeye..Dvdler izlemeye...Sıra geldı hindistana ve sonrasında shiva ile çalışabilmek için amerika yolculuğuna..Kalk kızım dedım kursa gidiyorsun ve açılıyorsun!Hem de hemen!Amerika'ya gittiğimde artık herşeyi anlayacak durumdaydım ama konuşmak için özgüvenimin açılması o kadar kolay olmadı ilk başta..Ama motıvasyonum büyüktü...amacı...

Kendinizi hiç çaresiz hissettiniz mi? Gerçekten çaresiz? Çıkış yok gibi... Bitti herşeyin sonu gibi... Bu bana pek sık olmaz kendı çapımda güçlüyümdür...inançlıyımdır...Ama işte bazen oluyor... Sebebi önemli diil yani yazamayacağım kadar kötü...İşte ben böyle hissederken çaresiz ve üzgün..tam anlamıyla dipte...dostlar da yetmeyince kendi kendime kaldığımda..(eh napsın onlarda 7-24 yanımda olamazlar ya..yazık)aklıma benım dünyalar tatlısı hocam geldi...Sesi kalbimde..enerji fışkıran masmavı delici gözleri gözümün önünde... Dedim ki içimden "Shiva, şu an benım yerimde olsan sen ne yapardın ? Oturup kendını harap edip,bitti mi derdin..yoksa bir yol bulur muydun mutlaka?" Birlikte geçirdiğimiz o çok kıymetli derslerden birini anımsadım...günlerce süren 9 saatlik yogalardan sonra kaslarım esnek ve açık olması gerekırken tam tersı kaskatıydı...Bacaklarımın arkası kısalmış gibi...en basıt asanalar bile eziyet olmuş...vücut tepki veriyor adeta yeter mehveş yeterrr!Ama zihnim rahat..o...