Yasayan Yoga

Heehe o da ne olee? Yok yok yenı bı yoga cesıdı uydurmadım:) Yanı belkı bıgun ...Şımdı biriktiriyorum, gunun bırınde elbet sentez zamanı gelecek!!EEE ne o zaman bu yogalaska? Ya da tabırı caızse tam da öğrencimin ağzından çıktığı şekliyle "alaska yoga"... Geçen haftalardan bırınde malum kıştayız, dolayısıyla buzzz gıbı bir günde biz yeşilköy grubumuzla kendı bulduğumuz sitedeki kapalı mekanda çalışırken ve popişlerimiz donarken benım tatlılar tatlısı avusturyalı öğrencim Susi kendini tutamadı ve "alaskaaaaa yoga dıye bağırdı ortaya:) Herkesi bı gülme tuttu tabi... Her ne kadar bir ufomuz ve arçelık mini ısıtıcımız olsa da derin gevşeme de ve dersın başında üşümemek elde diil:)Haklı kadıncağız yani:) Bu sıcacık an ve gülüşmeler beni yine aynı şartlarda geçen yogayla ilk tanıştığım günlerime götürdü... İlk hocam...Göztepe'deki yoga evimiz ve ilk yoga günlerim... Evim karşıda olmasına rağmen hiç üşenmeden sevgiyle ve hiç bitmeyen tükenmeyen bir hevesle ve disiplinle gid...

Evlerimize hiç baktık mı? Hayır şööle adamakıllı dıkkatlıce bır baktık mı ? Ne kadar çok ve gereksız eşyayı biriktiririz hiç farkettık mı? Şu annemın genclığınden kalma, aaa şunu en yakın arkadaşım dogumgunumde almıştı derken odamız hatta evimiz depoya dönüverir yıllar içinde! Üstelık de kullanılmayan eşyalar deposuna! VE tüm bu eşyalar kullanmadığımız halde zihnimizde bir bağımlılık halı yaratır, evimizde ve hayatımızdaysa gereksız bır yer meşguliyet tabıı! Ben diyorum kı bugün hayatımızda bir değişiklik yapalım ve bu değişikliğe yatak odamızdan başlayalım! Biriktirdiğiniz birçok anıdan ve fazlalıktan kurtulmaya, özgürleşmeye hazır mısınız?Öyleyse odanıza gırın veee her bı köşesıne dıkkatlıce bakın! Gereksız neler var? Sessizce ve tam bır farkındalıkla herseyı ayırın (gereksız gorduklerınızı atmak zorunda dıılsınız kı, belkı bır bakım evıne, herhangı bır yardım kuruluşuna verebılırsınız pekala, emıynım ki sizin için fazlalık halıne gelmış bu eşyalar bırçok kişinin yüzünü güldürecektır...

Bugün sevgililer günü! Ne olmuş yani ben anlamadım... Bırçok arkadaşım kendini kötü hissetti bugün:(Insan bı sevgili, mutlu bir aşk istiyorsa ve buna özlem duyuyorsa hergün bu hissiyatla yaşar. Yanı böyle saçma ve ticari bir günde birdenbire dertlenmez ki! Ya da dertlenmemelı:) Bugün benım için diğer günlerimden farksız geçti.. Ders verdim, yemek yedim, kitap okudum, araştırma yaptım ne bılıym yahu bır an bile durup üzülmek gelmedı aklıma... Ben de istemez mıyım kalbım yıne heyecanla çarpsın, seveyim, sevileyim! Ama sanırım herşeyin bir zamanı var... Bu aralar kalbim boş... Kırık dallara tutunmak istemiyorum artık... Kolay dııl bır ılışkıyı yürütmek... Gerçekten emek istiyor, fedakarlık, sevgi istiyor... Sanırım yorgunum...Yenıden sevmek ve sevılmek zoruma gidiyor...Kırgınlıklarım, güvensizliklerim var... Bunlardan arınmak içinse zamana ihtiyacım var! Zaman beni hiç yarı yolda bırakmadı...Seviyorum zamana bırakmayı...En azından ona güvenım var! Ama şunu da çok iyi biliyorum ki doğru a...

İçim bir garip... Uzaklara çook uzaklara gıdesım, yollara düşesim var... Benim garip bi huyum var ne olursa olsun bı yere gıtmıssem ya da gitmeyi secmıssem baska seyler gerıde kalıyor o süre için... Tazelenıyorum bı sekılde... Hıc unutmuyorum Hindistan'a gideceğim günün sabahı patronum benı cagırıp ( o zamanlar ajansta calısıyodum) "Mehves senın burda mutlu olmadıgını düşünüyorum, bak sen sımdı uzaklara da gıdıyosun, gıt ve orda bı dusun, napcan, ne ıstıyosun" dediğinde önce bayagı bır canım sıkılmıştı. tamam demiştim kendime döndüğümde bu kapı bana kapanıyor... Gıtmesem mı? Sonra bıraktım kendımı akışa... Ve yola çıktım... Orda ne ajans ne de baska bısı aklıma bıle gelmedı..Tabı bunda ac kaldıım gunlerın, sıcağın da etkısı olmadı dııl... Insan oralarda kendı derdıne dusuyo hanı:) Geri döndüğümdeyse ewet yüzleşmem gereken bı patronum vardı yıne... Yüzleştim de:) Yıne de gitmek ıyı geliyor ınsana, uzaklaşmak... Hanı şu mutluluğu ya da ne bılıym çözümleri uzaklarda arama la...

Bugün güçlü olmayı beni buna itenlere bıraktım... Bugün zayıf ve çaresiz hissetmenin tadını çıkardım... Uzun zamandan beri ilk kez. Bugün en güçlü olmayan ama en huzurlu halimle... Kendimle barıştım...

Bu sabah uyandığımda canım sıkkın, yüzüm neşesiz, kalbim soğuktu biraz... Once hafif bir kahvaltı yaptım hafif ama keyifli ,anneyle yapılan bir pazar kahvaltısı .. Baktm hala yeterınce ben ben değilim... Serdim matımı yere... Kafamda binbir düşünce... Ayaklar paralel, beden gevşek ve rahat, omuzlar rahat... Olmuyor kafamda aynı anda iki ses konuşuyor içimdeki hoca ve öğrenci aynı anda bır seyler soyluyor... Gözlerimi açtım karşıdaki aynadan kendime baktım... ne ayaklar paralel ne de omuzlar rahat. Omuzlar basbayagı kulaklarıma yapısmıs:) Vazgecmek yok... bakalm bu calısma nelerı cıkartacak ortaya, gergınlıgımın temelı ne? Neden tepkılıyım bu kadar? Devam...eweeet bı kez gevsedıkten sonra gerısı daha rahat ve akıcı... Çalışmamın sonuna doğru eka pada raja kapotasana( tek ayak kral güvercin duruşu) ile bir meditasyon harıka olur dıye dusundum... Sağ ve sol olmak üzere her iki tarafa da duruşu tamamlarken saatimi kurdum bu kez... her iki tarafa da 7 'şer dakıka ayırarak... Sevgili Iye...

Bu sabah pek de üşengeçtim aslında! Annemin tam evden çıkarken sarfettiği "Mehveş ben öğlene doğru geleceğim istersen bı spagetti yap" cümlesine burun kıvırdım isteksizce... Sanki yapacak bi sürü işim vardı ve ben yemek yaparsam bunlara vakit bulamayacagımı düşünüyordum... "Benim annem çoook tatlıdır çok da zor bı ınsan! Enerjisi çok yüksek olduğundan sürekli heyecanlı ve yüksek sesle konuşur! Bu durum bazen beni çok yoruyor ama o anne iste! Başka kim günün ortasında ben dışarda ders verirken telefonuma komik ve düşünceli mesajlar atar ki? Birden bı mesaj gelir: "Aksama mantı yaptım!" Mantıya bayılırım!!! Günüm ne kadar yorucu geçmişse geçsin annem beni mutlu etmek için en sevdiğim yemeği yapmış işte! Söylemeden de duramaz, kaç saat öncesinden haber verir hemen! "İşte ben aklıma gelen bu düşüncelerle birden oturduğum yerden fırladım ve doğğğru mutfağa!!! Annem için nefis bir spagetti yapmaya karar verdim! Ben anlasıldığı üzere çok sık yemek yapmam..:( Ama ...