En buyuk siddet bazen kendimizeymis meger..



Yoga'nin 8 basamagini az cok yoga ile ilgilenen herkes bilir, duymustur..8 basamagin ilk basamagi yamalarin ilki...Ahimsa-Siddetsizlik ilkesi..Bugunlerde cok dusunduruyor beni...Hayatimizda pekcok basamaklar cikip ilerledigimizi dusunuruz bazen sonra bir bakmisiz ilk basamaga geri donmusuz aniden..temel herseydir temel olmazsa diger katlar da yikiliveriyor malesef..Istedigin kadar asana uygula istedigin kadar derin nefes al temel yoksa meditasyonunun tezahuru cansiz ve uyumsuz... Uyum olmayinca evrenden kopuyorsun, kopunca dengeler bozuluyor..Simdi ben bir yeniden insa surecindeyim...Basa donmek, oze donmek hem cok zor hem de keyifli...Su satirlari yazarken gozlerim bugulu...Son birkac aydir hep boyle...Bundan tam 3 ay once bedenime ve zihnime gosterdigim siddet ve yuk once zaturee olarak bana bir geri bildirim yapti. Yogun calisma, stres(hani isin yoga olunca stres olmayacakti.. hani cok sansliydim...neyse saka bir yana) eve dersten gec gelinen saatler, duzensiz yemek vs.,az uyku ust uste siralaninca ve ben Ahimsa'nin sinirlarini bile bile zorlayinca olan oldu bende..Zaturee halimle bile bunu kabullenmeyip 2 hafta dersten derse kosup sonunda ben antibiyotik asla almam cocuk inadimdan beni vazgeciren esimin sayesinde gittigim doktor beni kesinlikle sokaga bile cikmayacaksin diye eve tikinca gordum anyayi konyayi...O andan itibaren portakal sulari,zencefil kurleri bilmem kac saat uyku, dinlenme ne kadar caba sarfetsem de ben kazi cevirene kadar kaz yanmis..Zaturre'yi atlatip hemen derslerime donmenin sevinciyle Ahimsa'yi yine kulak arkasi eder gibi olacaktim ki..Bu kez gozlerim bana son dersimi verdi..Bunye birkez zayif dusunce guclendirmek icin gercekten birseyleri kokten degistirmek gerekiyor..Ben meger bedenime ne kadar ilgisiz ve sert davranmisim ve ne kadar gormezden gelmisim ihtiyaclarini..En sonunda gozlerim bana kendine sevgiyle bak artik dedi..



Yillardir lens kullanirim hayatimda lensleri ilk aldigim gunden beri bir kere doktora gittim o da 15 yil icinde 1 defa...Marifetmis gibi de ovunurum ya ...Makyajimi temizlemeden yattigim geceler, gozlerim bata bata lensleri cikarmayisim...Ve benim zayif dusen bedenim bir araya gelince kirpik dibi iltihabi geldi catti kapima..Gunlerim yanan ve aciyan gozlerimi yatistirmaya calismakla gecedursun gitmedigim doktor, surmedigim ilac kalmadi...Her seferinde silyenibastan..Aylardir lens takmak bir yana gozlerim batmasin artik diye dua eder oldum..Ilk baslarda derdim gozluktu simdiler de saglik..:) Ve birden bugun rutin goz temizligimi yaparken (ilik havlu kompres, dalinle tek tek kirpik diplerini temzileme ve ilaclar)birden farkettim ki ben hep sonuca kosuyorum..hala kendime sevgiyle yaklasmiyorum hala anda degilim..Icimden gun sayiyorum su kadar gun daha cekicem bunu diye ve ben boyle yaptikca da o sure hicbitmiyor galiba...Ilaclari nefretle damlattigimi ve bu negatif surecten kurtulmak icin cabaladigimi farkedince birden icimden bir ses yeter ama sana diye haykirdi..Kendime olan bu aceleci icsel tavrimla ne bedenimi ne ruhumu ne de gozlerimi kandirabilirim..Iyilesmek bir uyum surecidir ve adi ustunde bir surectir..Simdi herbir ilaci ve bakimi ozenle ve beni adim adim iyilesmeye goturdukleri icin seve seve yapiyorum..Gozlerimi seviyorum, bedenimi seviyorum...Sureci seviyorum...Her bedelin bir sureci var.Ve simdi bunu takdir ediyorum..Doktorlara bile guvenmeden zaten onlarin tek isi antibiyotik vermek diye dusunen ben simdi goz doktoruma guvenmeyi seciyorum. Degisim ve saglik icten parlarmis simdi cok daha iyi biliyorum. Bazilari nazar var sen de dediler, bazilari neyi gormezden geliyorsun acaba dusundum durdum gormezden geldigim kendimmisim meger..Insan hep baskalarina ve sorunlara odali yasiyor birseyin sorumlusunu hep baskalari olarak tutmaya meyilli..Kendimize baksak once ne kolay cevap...Biliyorum hic kolay degil...Cigerlerim sevgi merkezim ve gozlerim hislerimin ve duyularimin merkezi, bakis acim ikisi biraraya gelip de etegimi tutusturmasa vay halime..Simdiden iyilestim bu yaziyi yazarken icimdeki buyuk guc ve sevinc atomlari disimdakilerin icinde eriyip beni bana geri getirdi..



Farkindalik hep bizimle kalsin!

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hatta bazen uzak kalıp özlemek...

Eskiyi yıkmak yeniyi kucaklamak hep kolay olsa..

Bir mektup ki başucumda saklarım onu ben...