Karnımdaki bıcırık Batman'e itiraz ederse...

Günlerdir sıcaklar yüzünden dışarı çıkamam sonucu ağlayacak hale gelince dün gece Batman'e gitmeye karar verdim. Eşim de sağolsun ne kadar sevmese ve çocuk filmi olarak görse de aldı beni ve dooğru sinemaya:)Heyecanla yerime yerleştim.
Batman'i ve hertürlü fantastik filmi çok ama çok severim dolayısıyla keyfime diyecek yoktu taaa kii...Taaa ki sancılarım başlayıncaya kadar..Sağa dönüyorum olmuyor sola kıvrılıyorum olmuyor. Elbisemi çekiştiriyorum, bacaklarımı yan koltuğa kadar aralıyorum biraz rahatlar gibi oluyorum. Bir yandan da Sinan'a çok çaktırmamaya çalışıyorum..zaten filmi sevmiyor çıkmak için bahanesi olacak diye bana baktığında sevimli sevimli sırıtıyorum:)

Bu tarz filmlerdeki Batman'i ya da kahramanları gaza getiren felsefi sözler her ne kadar artık klişe olsa da bir hoşuma gidiyor anlatamam.Kendim süper kahramanmışım gibi gaza geliyorum:) Bıçak gibi saplanan sancılar duruldurken neyse ki bir ara verildi ve ben doğğru tuvalete malum son ay böyle geçiyor.Dönüşte biraz oyalanmış olacağım ki yerimizi kapmışlar bak bak hamile kadının da yeri kapılır mı diye söyleniyorum içimden biraz huysuzum:)BEni görünce sola kayıyorlar ama yine mutlu değilim çünkü adamın biri yanımda oturuyor bense yine sancı başlarsa rahat rahat kaykılmak bacaklarımı açmak istiyorum..Ne olursa olsun kararlıyım filmi sonuna kadar seyredeceğim. Bunlar doğum sancısı bile olsa öyle hemen doğum olmaz diyorum içimden.Hem evde ya da hastane de olacağıma ne güzel sinemada oyalanıyorum işte..Derken 2. yarı başlıyor. Batman hapishanede ve yukarı tırmanmaya çalışıyor.O zıpladıkça ben yerimden zıplıyorum.Allah allah diyorum kızım yani bu kadar gün durdun bugünü mü buldun otur bakiym..Bu kadar üst üste sancı hiç çekmemiştim.Neler oluyor diye bir küçük endişelenmiyor değilim.Sonra otomatik olarak sağ elimi burnumda sol deliği kapatmıi şekilde sağ burun deliğimden nefes alıp veriyorum.. Bunu bedenim otomatik yapıyor sanırım enerjiye ihtiyacım var diyorum bırakıyorum akışa. Tüm isteğim Batman'in kötü adamları yenip o ışıklı logosunu gökyüzünde sergilemesini görmek allahım filmi bitirmek istiyorum.KArnım bir sağa bir sola kayıyor tutamıyorum.Nefes alıyorum kendi kendime böyle doğum olmaz hadi bakıym telkinler yapıyorum.Derken Sinan'ın hayretler içinde bana baktığını görüyorum.Buz gibi klimalı sınema salonunda ben şıpır sıpır terliyorum.Mehveş sen burada doğuracaksın kalk gidiyoruz diyor önce biriki direniyorum ama bakıyorum ki oturduğum yerde bıçak saplanır gibi ağrılar oturtmuyor peki diyorum filmin 1,5 saatine dayanmışken sonunu göremeden çıkıyoruz sinemadan. Eve geliyoruz.Sinan tetikte sorup duruyor kaç dakikada bir sancılar bakalım diye..Ben sayamıyorum düzensizleşiyor gitgide.Derken sancıdan eser yok.Filmi seyredemediğimle kalakalıyorum.Ve küsüp uyuyorum:)
Doğum sancıları herkeste farklı olurmuş ama gelince anlarsın diyorlar sinemadakiler ki o kadar keskin olmasına rağmen sadece yalancı sancılar çıkıyor.Gerçeklerini merak ettim doğrusu:)Şaka bir yana 38. haftadayım ve sanırım artık gerçekten az kaldı. Umarım o gün geldiğinde de böyle güzelce oyalayabilirim kendimi:)Rahat ve su gibi gelsin kızım...
 Bu arada dünün ikinci bir komik olayı çok sevdiğim çocukluk arkadaşım da benden 2 hafta önde ve hamile.Dün beni aramış ve telefonum kapalı çıkınca başlamış hastaneyi aramaya..Soyadım zor olduğu için uğraşmış durmuş beni bulacak diye (ikimizde aynı hastanede doğum yapacağız)neyse sonunda öyle biri yok demişler rahatlamış.Dedim kızım benim seni merak etmem lazım sen öndesin..bayağı bir güldük beraber:)

Bu arada anladım ki Surya'da babası gibi Batman'i sevmiyor ve sevmeyecek:)