Eskiyi yıkmak yeniyi kucaklamak hep kolay olsa..
Bundan birbuçuk yıl önce yıkık dökük o dairenin her bir taşını, duvarlarını bugünkü mis, şeker, huzurlu haline getirdik..Yuzlerce ders verildi içinde, beraber güldük, beraber dans ettik, gevşedik, terledik..ve şimdi belediye kapımda. Bağdat caddesinde onlarca işyeri var çalışma ruhsatı olmayan..Taktılar kafayı yoga merkezime..Gittim 1500 TL para ödedim, ne gerekiyorsa yaptım ama apartmandan izin alamadım tek eksik belgem...Apartmandaki bazı daire sahipleri hevesle binanın yıkılmasını bekliyor ve içerdeki benim dışımdaki 3 işyeri pılını pırtını topladı gitti bile..Böyle mi olacak şimdi?Biranda hiçbirşey olmamış gibi onca emeği masrafı bırakıp gidecek miyim? Aynen böyle... Emeği yıkmak bana o kadar kolay gelmiyor bugünlerde..sanırım sebebi haksızlığa uğrama duygusu..bunu kaldırmak zor işte..Yarın herbir köşesini elimle yaptığım yeri dağıtıyorum aynı ellerle...Yeni yer için acelem yok...Çok daha güzel çok daha büyük, yeşillikli bir yer hayalim..Kimbilir belki de yenisi eskisini aratmayacak bile..iyi ki böyle olmuş diyeceğim..Tek bildiğim karnımdaki ufaklığı bu konuyla daha fazla üzmek istemediğim...O olmasa zaten çoktan koyvermiştim...Minik Surya şimdilik beni dizginliyor, içimdeki fırtınayı yumuşatıyor...Annelik böyle birşey galiba, şimdiden bir duygusal bir anaç hale geldim ki...
En zoru öğrencilerle vedalaşmak, geçici bir süre için olsa bile...Bu bir yenilgi oldu bana, büyük bir yenilgi...Bir yandan da hocam siz nereye biz oraya diyen o tatlı insanlar, o tatlı sözleri içimi ısıttı şimdiden! Yazının akışındanda belli akmıyorum şu günlerde, bir durgunluk var üstümde...Sınırsız olasılıklar var oysa tam şu anda beni bekleyen...Geçmişe bağlı kalmadığımız sürece ipleri koparabildiğimiz herzaman olduğu gibi...O olasılıklara açılmak istiyorum...
Yorumlar