Yoga yolunda ilerlemek için elbette asanalar çok ama çok önemli... Asanalar yani duruşlar zihnimizi, nefesimize ve bedenimize odaklamamızı sağlar. Ve kendimizin farkına varmamızı... Her yeni duruş yepyeni bir "challenge"dır aslında... İşin hoş yanı bu durum herkeste farklı şekilde tezahür eder. Kimisi denge duruşlarında zorlanırken, kimisi ters duruşlardan kaçar..Ya da ne biliym herhangi bir öne esneme duruşu bile bazen bacaklarda ve sırtta öyle büyük bir gerginliğe yol açar ki duruşta sabitliği korumak için gerçekten çok kararlı olmak gerekebilir... Hayatta da böyle değil mi zaten? Başımıza gelen olaylara nasıl cevap verdiğimiz, olaylara ve zamana göre değişmez mi? İşte bu noktada YOGA bize dengeli bir tutuma ulaşmak için nasıl bir yol izleyeceğimiz konusunda ışık tutar. Her bir ders fiziksel hareketlerin yapıldığı kendimizi gevşemiş ve iyi hissettiğimiz saatlerin çok ötesindedir aslında...Biz farkında olsak da olmasak da ertesi günümüze, hayatımıza işlemiştir bile... Yogayl
Bugün aklıma Hindistan'da kumdan yapılan renkli mandalalar geldi..Hep hayran olmuşumdur mandalalara..Nasıl bir sanat eseri, geceyi gündüze katarak yapılan o rengarenk gizem!Ve sonra birden hiç acımadan hiç düşünmeden biter bitmez ustaların mandalayı yıkıp bozması..Emeğe bağlı kalmadan, bağlanıp, saplanmadan yok etmeleri ve sonra yeniden sabırla yenisini inşa etmeleri...Düşündüm acaba hayat benden bunu mu bekliyor? Bundan birbuçuk yıl önce yıkık dökük o dairenin her bir taşını, duvarlarını bugünkü mis, şeker, huzurlu haline getirdik..Yuzlerce ders verildi içinde, beraber güldük, beraber dans ettik, gevşedik, terledik..ve şimdi belediye kapımda. Bağdat caddesinde onlarca işyeri var çalışma ruhsatı olmayan..Taktılar kafayı yoga merkezime..Gittim 1500 TL para ödedim, ne gerekiyorsa yaptım ama apartmandan izin alamadım tek eksik belgem...Apartmandaki bazı daire sahipleri hevesle binanın yıkılmasını bekliyor ve içerdeki benim dışımdaki 3 işyeri pılını pırtını topladı gitti bile..Bö
Geçenlerde bir arkadaşımla Hindistan hakkında konuşurken aklıma geldi bundan 4 yıl önce Hindistan'da yaşadığım o zamanlar çok önemli gelen bugünlerde beni gülümseten bir anı! Gülüştük geçtik..paylaşmak istedim... Binbir heyecanla uçaktan inip 4-5 saatlik bir araba yolculuğuyla Rişikeş'e vardık tatlı yol arkadaşımla. İkimiz de katılacağımız yoga kursunun heyecanıyla ashramın kapısından girer girmez eğitimle ilgili sorular sormaya başladık. Bizi karşılayan amca ise hiç heyecanlı değil üstelik bize kızgın gibiydi. Dedi ki siz geç kaldınız tam 2 saat ben de yerinize başkalarını aldım.size yer kalmadı!......!! Sessizlik ve şok! Neeeee nasıl yani? Biz taaa istanbuldan geliyoruz kardeş uçak bu rötar yapar, Hindistan yolları bu gaza basıp gelemiyorsun ki? Sanki yandaki Cafe'de oyalanıp gelmiş iki afacan öğrenci muamelesi gerçekten o gün bizi hem şok etti hem de çok üzdü.. Nasıl olur nasıl yer olamaz derken nihayet eğitmenle konuşma fırsatımız oldu.. Ben onu ikna edeceğimizden gaye
Yorumlar